Op de over-pagina is het al te lezen; bij TuinenStruinen bestaan de tuinen voor het grotendeel uit planten, hier mag een tuin een echte tuin zijn. Een tuinontwerper zoals de Brit Arne Maynard past met zijn plantenliefde perfect in dit profiel. Arne Maynard is altijd op zoek om een bepaalde balans tussen formaliteit en naturalistische aspecten.

Vaak wordt hij betrokken bij tuinen gelegen bij landgoederen. In zijn al lange loopbaan heeft hij veel prijzen mogen ontvangen. Alweer een aardig tijdje terug heeft hij ook samen met Piet Oudolf een tuin gemaakt op de RHS Chelsea Flower Show.

Het zat er al vroeg in bij Arne

Volgens zijn moeder zat Arne al in de aarde te wroeten voor dat hij kon lopen. Op zijn negende verjaardag kreeg Arne Maynard een kas en begon hij ook het gazon te beplanten met o.a Afrikaantjes (Tagetes). Toen Arne de leeftijd van 13 had bereikt nam zijn grootmoeder hem wekelijks op sleeptouw om bekende tuinen te bezoeken. Voor de jonge Arne was dit een openbaring en haalt hij nog steeds inspiratie van de tuinen die hij destijds bezocht.

De eerste eigen tuin met de ‘Dutch Connection’

De eerste eigen tuin van Arne Maynard lag op een vlak landschap wat hem al snel aan Nederland deed denken, bovendien was het huis ook in de ‘Dutch Style’ gebouwd met als eerste bewoners Nederlanders. De tuin kreeg vorm doordat er steeds een stuk werd gewonnen van de vruchtbare grond rondom het huis. Deze eerste eigen tuin van Arne Maynard had hij in 15 jaar met veel passie gemaakt tot het moment van afscheid. Was Arne in het begin nog hoofdzakelijk formeel bezig, later werd zijn stijl steeds losser, maar wel in de formeel vormgegeven borders.

De volgende tuin kwam in Wales; Allt-y-bela

Als je in een landschap als deze komt te wonen dan moet je het omringende landschap betrekken in je tuin. Vanuit het huis en zitplekken in de tuin moet het lijken alsof er geen grens is aan de tuin, het moet in elkaar overlopen. Dit omringende landschap noemen we vervolgens het ‘Geleende landschap’.

Op bovenstaande linkse foto kan je duidelijk zien wat het geleende landschap is. Het pad lijkt door te gaan in het omringende landschap. De bomen in vormsnoei geven hier structuur aan de tuin. De oorspronkelijke kleur van de bebouwing was wit. De terracotta kleur heeft, hoe kan het ook anders, iets Italiaans in zich.

In Allt-y-bela woont een echte Plant-o-fiel

Arne Maynard heeft in zijn tuin bij Allt-y-bela veel aparte tuinplanten staan, soms gaat het zelfs over een enkele pot met hyacinten die aan de bloemranden zo donker zijn dat hij bijna zwart oogt. Ook is het elk jaar een verrassing hoe en of het wildemanskruid (Pulsatilla) weer uit de koude grond komt. De naar verhouding grote bloemen sluiten zich als het donker is om in het ochtend bij het wakker worden voor vrolijke bloemen te zorgen zodat we met plezier de dag tegemoet zien. Er is een soort die open blijft en juist die soort heeft Arne Maynard in zijn privébezit.

Arne is dus een echte bloemenman zoals je wel kunt zien aan de cottagetuin. Een cottage garden staat vol bloeiende planten zoals, rozen, guldenroede (Solidago), Astransia, Achillea en Phlox. Bij ons noemen we dat ook wel boerenplanten. Ook groente en fruit staat vaak gemengd in de borders.

Cottage Gardens hebben hun oorsprong in het Engeland tijdens de opkomst van de industrie van eind achttiende eeuw. Het waren Gertrude Jekyll (1843-1932) en haar goede vriend architect Edwin Lutyens ( 1869-1944) die, als reactie op heimwee naar het rustige landelijke leven, tuinen aanlegden bij landhuizen door Lutyens ontworpen in de Arts & Crafts-stijl. Gertrude Jekyll is hierbij vooral geïnspireerd geraakt door landschapsarchitect en publicist William Robinson (1838-1935).

Slechts een klein gedeelte van de toch wel grote tuin is ingericht speciaal voor rozen in combinatie met vaste planten. De tijd dat deze tuinontwerper klassieke borders maakte ligt achter ons.

De klassiek Engelse border heeft meestal een haag als achtergrond (bijv. Taxus, Liguster) en een klassefoto-opbouw van de planten, dit wil zeggen van hoge planten achterin bij de haag tot lage planten voor in de border. Dit kan er nogal stijfjes uitzien. Maynard heeft zijn stijl hierin aangepast aan het einde van zijn eigen eerste tuin. Tegenwoordig is Arne Maynard juist bekend om zijn weelderige beplanting in klassiek vormgegeven borders.

Voor rozen maakt hij vaak een bol van takken om de rozen langs te leiden. Dit doet hij omdat hij graag ook rozen in een gemengde beplanting wil verwerken, maar de architectuur (groeiwijze) van de meeste rozen niet mooi vind in dit soort beplantingen. Hieronder ziet u twee fragmenten van de rozen- en vasteplantenborders. Een achtergrond zoals een haag vind Arne niet passen in deze tuin.

Een groentetuin en fruitgaard mag natuurlijk niet ontbreken, zeker als je een tuin bezit van deze omvang. Toch is dit gedeelte van bescheiden formaat, maar voldoende om het huishouden van twee personen het hele jaar te voorzien van veel gezonds.

Ook weer in dit onderstaande gedeelte van de tuin zorgt vormsnoei voor structuur. De grenzen van de tuin zijn over het algemeen bloemenweides

Aan de voorzijde van de tuin heeft Maynard een theater gemaakt, deze doet natuurlijk ook goed dienst als trap. Eenmaal boven is het uitzicht over het riviertje prachtig. Steeds vaker zien we in vooral grotere tuinen dat het ontwerp van het gazon elementen bevat vanuit de ‘Land Art’.

Vaak zie je in de tuinarchitectuur dat een bepaalde nieuwe stijl of manier van vergroenen ontstaat vanuit een vaak alternatieve beweging. Dit was ook zo bij de naturalistische tuin, de groendaken en living walls. Als dit eenmaal werd opgemerkt door meerdere kunstenaars, zoals tuinontwerpers, die dit perfectioneerde spreken we van een nieuwe (tuin)stijl.

Tuinen ontwerpen en het tuinieren op zich zijn voor Arne Maynard langzame processen. De tuinen die hij in opdracht ontwerpt blijft hij bezoeken al is het soms, maar eenmaal per jaar. Op deze manier kan hij nog hier en daar wat zaken bijsturen of in ieder geval adviseren. Een tuin blijft zich ontwikkelen en dat is niet altijd zoals jij dat zou willen.

Nog enkele foto’s van Allt-y-bela en enkele projecten van Maynard

Op de plek waar deze bloemenweide nu is ontstaan stonden veel (spontane) bomen, die voor een groot deel zijn gerooid. Door de grond brak te laten voor een periode van ongeveer 2 jaar was het mogelijk om ongewenste en vaak invasieve planten te verwijderen. Uiteindelijk kwam uit deze arme grond de oude planten voor de weide terug. Jaarlijks probeert Arne enkele nieuwe planten uit.

Arne Maynard Gardens | Website