TRANSLATION BUTTON CAN BE FOUND UNDER THIS POST

Groen, als tuin bij het huis of in welke andere vorm dan ook geeft enorm veel voldoening. Ook niet onbelangrijk is dat het rust geeft in uw hoofd en zo een meditatief effect. Een simpel klus(je) zoals het wieden in een grindpad kan al netheid en orde herstellen, iets wat een kalmerend effect heeft op de meeste (tijdelijke) tuiniers.

Als eerstejaarsstudent, nieuw in de stad Providence, Rhode Island, gestrest over dreigende deadlines, en wanhopig op zoek naar de open velden en uitgestrekte landschappen waarin ik was opgegroeid, ontdekte ik een kleine openbare tuin verscholen achter een milieuvriendelijke non-profit midden in de stad. Een breed grindpad doorkruiste de ruimte en sneed percelen uit die vol stonden met weelderige bloemen en kruiden. De tuinen waren mooi, wild en vol, maar dat had mijn aandacht niet getrokken. Het waren de grindpaden; meer specifiek, het onkruid klauwt door de anders ordelijke en opgeruimde frames. Ik plofte midden op een van de paden met het meeste onkruid en begon te trekken …

Deel 1 over de tuin & Corona:

Er is iets met het wieden – het verwijderen van afval en het herstellen van netheid en orde – dat altijd een kalmerend effect op me heeft gehad. Ik wiedde die eerste dag bijna twee uur (onaangedaan door de vreemde blikken die ik kreeg van medewerkers van de non-profitorganisatie en de vreemde bezoeker die er doorheen liep) en keerde regelmatig terug naar de tuin gedurende de vier jaar dat ik in Providence was. Deze simpele handeling van verwijderen en vernieuwen hielp me tijdens tentamens, eindexamens en deadlines voor scripties.

diepgeworteld verlangen naar zekerheid en controle

Als mensen hebben we een diepgeworteld verlangen naar zekerheid en controle. Studies hebben aangetoond dat deze behoefte twee hoofddoelen dient:

1. Het helpt ons te geloven dat we gebeurtenissen kunnen vormgeven om de gewenste resultaten te bereiken,
2. Het geeft ons het gevoel dat we niet onder de controle van iemand anders staan.

Dit komt duidelijk tot uiting in onze relatie met de natuurlijke wereld en onze lange geschiedenis van dominantie over de natuur, beginnend in de 17e eeuw met toenemende belangstelling voor de rationele orde van de wereld en de theorieën van Francis Bacon: beschavingen moeten worden afgemeten aan hoe effectief ze zouden kunnen zijn. Manipuleer de natuur voor menselijke behoeften, en verder belichaamd in Franse formele tuinen zoals Versailles en Luxemburg.

Inderdaad, zelfs het Central Park van Frederick Law Olmstead weerspiegelt een bijna obsessieve wens om idealisaties van de natuur te creëren, door kunstgrepen en handigheid te gebruiken om de enorme hoeveelheden arbeid en kosten te verhullen die nodig zijn om het resulterende ‘nagebootste natuurlijke landschap’ te bereiken.

Hoewel sommigen dit soort netheid en orde misschien alleen associëren met het menselijke verlangen om controle uit te oefenen over de natuur (Tuan 1986; Stein 1993), stelt een alternatieve theorie dat esthetisch aantrekkelijke landschappen eerder worden gewaardeerd en beschermd dan landschappen die als lelijk worden ervaren, rommelig of onverzorgd (Gobster 2007).

Sinds het (vorige) bevel tot ‘Lockdown’ van kracht is geworden, hebben onze tuinen een nog grotere prioriteit gekregen

In een tijd waarin we ons dagelijks leven presenteren op sociale media (bloggen over onze stadstuinen, foto’s posten op Instagram en straks ook bij de TSC (TuinenStruinen Club) foto’s voor en na uploaden naar de website van Apartment Therapy), is de drang om ordelijke kaders te plaatsen rond alles wat we dagelijks doen zeer doordringend. Onze eigen tuinen zijn zo een persoonlijke weerspiegeling van onszelf geworden. Door het onkruid op te ruimen, de grenzen op te ruimen en het materiaal binnen onze tuingrenzen te sorteren, projecteren we onze eigen “aanwijzingen om te geven” op de wereld door middel van een samengestelde visie van innerlijke kracht, schoonheid en welzijn.

Sinds het (vorige) bevel tot ‘Lockdown’ van kracht is geworden, hebben onze tuinen een nog grotere prioriteit gekregen. Naast het functioneren als een culturele weerspiegeling van onze zielidentiteit en, bij uitbreiding, een fysieke weerspiegeling van hoe goed we de epidemie het hoofd hebben kunnen bieden, hebben ze ook de rol moeten aannemen van kritische open ruimte voor respijt en herstel. Terwijl deze wereldwijde pandemie quarantaine of zelfs voorzichtige stappen in de richting van een schijn van normaliteit dwingt, wervelt onze geest in chaos. Door tuinieren kunnen we onze gedachten vertragen en deelnemen aan een vaak gedachteloos proces dat bevredigende productieve resultaten oplevert. Voor sommigen kan het een kwestie zijn van agressie uitschakelen; voor anderen is het een vorm van meditatie of een tijd voor reflectie. Studies tonen aan dat zelfs een korte tijd (meerdere uren) werken in een tuin depressie- en angstsymptomen aanzienlijk kan verminderen (Clatworthy 2013) en dat tuinieren gedurende slechts 30 minuten na het uitvoeren van een stressvolle taak significant effectiever is in het verlagen van de (speeksel) cortisolspiegel (die kortetermijnstress meten) dan 30 minuten een boek lezen (Van Den Berg 2011).

Ik heb ook ontdekt dat het niet alleen de simpele handeling van controle over de natuur is die kalmeert; het is ook een volledige onderdompeling (losgekoppeld; telefoon op stil of thuis gelaten) in welke tuin of groene ruimte dan ook in de buurt is. De Attention Restoration Theory stelt dat blootstelling aan natuurlijke omgevingen en beelden het potentieel heeft om te zorgen voor herstel van mentale vermoeidheid en om de concentratie te verbeteren (Kaplan 1995). Als landschapsarchitect die vooral geïnteresseerd is in het gebruik van planten (in tegenstelling tot gebouwde objecten) om buitenruimtes te creëren, ben ik al lang doordrenkt van theorieën over de genezende kracht van mens-plant relaties. Ik heb de theorieën van Kaplan bestudeerd, de boeken van Richard Louv over natuurstoornissen bij kinderen gelezen en de Japanse shinrin-yoku-therapie (bosbaden) geanalyseerd. Maar pas toen ik co-doceerde aan een seminar genaamd “Nature Rx: Exploring the Power of the Natural World”, zag ik echt de genezende kracht van onderdompeling in de natuur uit eerste hand.

Een deelnemer gaf toe zich na elke les “verjongd en gelukkiger” te voelen!

Met een tot 18 deelnemers beperkte omvang, bood het eerstejaars seminar van UC Davis een unieke kans om natuurtherapie te introduceren bij beginnende studenten die nieuw waren op de campus. Het seminarie diende het tweeledige doel van het oriënteren van eerstejaarsstudenten en het overbrengen van studenten naar de natuurlijke gemeenschappen van UC Davis (instructeurs, plaatsen, bronnen, elkaar), terwijl ze tegelijkertijd kennis maakten met de concepten en het onderzoek ter ondersteuning van de helende kracht van de natuur. Door ervaringsgerichte buitenactiviteiten zoals wandelingen, fietstochten en rondleidingen, verkenden studenten de natuurlijke componenten van UC Davis en leerden ze over evenementen, stages en wetenschappelijk onderzoek dat overal op de campus plaatsvond. Lezingen en discussies waren gericht op literatuur waarin de gezondheidsvoordelen van dergelijke activiteiten werden onderzocht.

Ik geef het seminar nu vier jaar. Een aantal belangrijke onderwerpen zijn naar voren gekomen door de persoonlijke reflecties die studenten aan het einde van het kwartaal moeten indienen. Studenten hebben geschreven dat het wijden van een wekelijks blok van twee uur aan Nature Rx ‘mijn geest tot rust bracht’ en ‘decomprimeerde’, en daarmee de groeiende hoeveelheid onderzoek ondersteunde die verminderde stressniveaus en verminderde gevoelens van depressie aantoonde na een tijd in de natuur te hebben doorgebracht (bijv. Ulrich 1979 ; Astell-Burt et al. 2014; Bratman et al.2015; Ward Thompson et al.2016). Een deelnemer gaf toe zich na elke les “verjongd en gelukkiger” te voelen, een andere zei dat de klas haar hielp aarden, en een derde beschreef de klas als “een leegte in mezelf vullen waar ik voor altijd dankbaar zal zijn”. Ze gaven aan dat ze opzettelijk tijd vrijmaakten om de natuur in hun dagelijks leven op te nemen door middel van wandelingen, recreatie, meditatie of observatie.

Ze voeden onze ziel, verbinden ons met onze gemeenschappen en bieden ons veilige en gezonde plekken om aan onze opsluiting te ontsnappen en te recreëren. Tuinen laten ons het beste van onszelf zien.

Haven Kiers

Het meest opvallende aspect van de reflecties waren echter de resulterende zelfgeschreven veranderingen die door studenten werden gerapporteerd. We verwachtten dat de deelnemers zouden genieten van de les en uiteindelijk nieuwe inzichten zouden meenemen over de genezende krachten van de natuur, maar we hadden geen idee in hoeverre ze de boodschap zouden eigen maken. Deze studenten veranderden uiteindelijk niet alleen hun houding ten opzichte van zichzelf en hun persoonlijk welzijn, maar ook hun gedrag met de natuur. “Overal waar ik nu kijk, zie ik de natuur in een nieuw licht. Het lijkt misschien alsof ik overdrijf, maar dat ben ik echt niet. Als ik naar de bomen voor me kijk, zie ik ze. Eigenlijk zoek ik ze op en verken ze. Ik wil die ene boom vinden waardoor ik me vredig of geïnspireerd voel, gewoon door ernaar te kijken. “

bron; Pacific Horticulture Society, Haven Kiers

Geraadpleegde bronnen van de schrijver;

Groenewegen, P., van den Berg, A., Maas, J., Verheij, R., and de Vries, S. (2012) Is a Green Residential Environment Better for Health? If So, Why? Annals of the Association of American Geographers, Vol. 102, No. 5, 996-1003.

Astell-Burt, T., Mitchell, R., Hartig, T. (2014). The association between greenspace and mental health varies across the life course. Community Health, 68:578–583.

Bratman, Gregory N., Hamilton P., Hahn, K, Daily, G., and Gross, J. (2015). Nature experience reduces rumination and subgenual prefrontal cortex activation, PNAS July 14, 2015 112 (28) 8567-8572.

Cattan M, White M, Bond J, Learmouth A. (2005) Preventing social isolation and loneliness among older people: a systematic review of health promotion interventions. Ageing Soc., 25(1):41–67.

Clatworthy, J, Hinds, J, & M Camic, P (2013) Gardening as a mental health intervention: a review Mental Health Review Journal, 18(4), 214-225.

Gobster PH, Nassauer JI, Daniel TC, Fry G (2007) The shared landscape: What does aesthetics have to do with ecology? Landscape Ecol 22:959–972.

Kaplan, S. (1995). The restorative benefits of nature: Toward and integrative framework. Journal of Environmental Psychology, 15, 169-182.

Kellert, S.R. (2017). The Nature of Americans – Disconnection and Recommendations for Reconnection National Report.

Nassauer, J. I. (1995). Messy ecosystems, orderly frames. Landscape Journal, 14, 161-170.

Soga, M, Gaston, K J, & Yamaura, Y (2017) Gardening is beneficial for health: A meta-analysis Preventive Medicine Reports, 5, 92-99.

Stein, Sara. (1993) Noah’s Garden. Boston: Houghton Mifflin Company.

Tuan, Y. (1986) Dominance and Affection: The Making of Pets. New Haven: Yale University Press.

Ulrich, R.S. (1979) “Visual landscapes and psychological well-being”. Landscape Research 4(1): 17-23.

Van Den Berg, A E, & Custers, M H (2011) Gardening promotes neuroendocrine and affective restoration from stress Journal of health psychology, 16(1), 3-11.

Ward,T., Aspinall, P,, Roe, J., Robertson,L., Miller, D. (2016). Mitigating stress and supporting health in deprived urban communities: The importance of green space and the social environment. Int J Environ Res Public Health13(4):440.