Veel van de zgn. rotsplanten kunnen ook worden gebruikt op andere plaatsen in de tuin. Ze passen bij uitstek in een graveltuin of in een kiezelbed, denk maar eens aan de graveltuin van de beroemde Beth Chatto in Engeland. Rots of alpieneplanten houden alle van een zonnige plaats. Hoewel deze planten worden aangeduid als Alpineplanten komen ze niet allemaal uit deze streek in Europa maar komen ook voor in vergelijkbare streken elders in de wereld.

De rotstuin komt van oorsprong uit China en Japan en is daar al eeuwen een begrip voordat deze tuinstijl in de achtiende eeuw ook in Europa bekendheid kreeg. Het waren Engelse ontdekkingsreizigers die de eerste rotsplanten meebrachten en daarbij ook een nieuwe tuinstijl introduceerde.

De rotstuin was in groot contrast met de westerse geometriche tuinaanleg van die tijd. De bedoeling van een rotstuin is alpenplanten de mogelijkheid te geven zich op een zo natuurlijk mogelijke wijze te laten ontwikkelen.

Een goed functionerende rotstuin maken is een kunst op zich. Zeker als je beseft dat de omstandigheden bij ons in de tuin het tegenovergestelde zijn van dat wat een rotstuin nodig heeft. Graag ga ik daar in een later bericht meer in detail op in.

Een kiezelbed is gruis van diverse fijnheden met brokstukken en daartussenin het wortelmedium, grond. Deze grond is normale tuinaarde, kei of leem, aangevuld met turfmolm. Het is onjuist te veronderstellen dat rotsplanten in schrale, arme grond zouden gedijen. De grond moet voedzaam zijn en kan dus ook voor een deel uit koemest bestaan.  Het mengsel van grond, met brokstukken en kiezel moet goed water doorlaten, geen enkele rotsplant houdt van natte voeten. Er zijn ook rotsplanten die goed gedijen als zij worden omringd door een laagje grit.

Ook voor groendaken met een substraatlaag van >10 cm zijn deze planten goed geschikt.

In Nederland schreef architect John Bergmans in 1923 en 1924 twee boeken over rotsplanten in een kleine tuin. In deze tijd ontstonden de kleinere tuinen bij stadsvilla’s, deze tuinen vond men bij uitstek geschikt voor rotstuin, in ieder geval een gedeelte daarvan. Het was architect Fokker die wat minder enthousiast was over deze ontwikkeling:’Jan en alleman strooit tegenwoordig met brokken natuursteen , zet er wat plantjes tussen en spreekt dan trots van zijn rots.’ (Het Tuinboek Nederland, GJ.Deunk)