Het zal je maar gebeuren… je krijgt je eerste grote opdracht vanuit het buitenland, en dan blijkt dat je het ontwerp mag maken voor een openbaar park in Zweden. In huize Oudolf moet dit het moment zijn geweest waarop doordrong dat het harde werken van de afgelopen jaren zich begon te vertalen in mooie internationale opdrachten.

Hoe dit verder ging weten de meeste van ons wel, nog steeds wordt Piet Oudolf gevraagd voor markante en baanbrekende opdrachten.

Op 21 november 1995 wordt het ontwerp aangeboden aan Stefan Mattson, het hoofd van de groenvoorziening van de gemeente Enköping. Na enkele kleine aanpassingen wordt het ontwerp op 26 januari 1996 goedgekeurd. Heel toepasselijk krijgt het de naam ‘Dream Park’ want het is niet alleen een droom van een park geworden maar bij de creatie van Piet Oudolf kan je ook heerlijk wegdromen.

Oudolf is niet de eerste Nederlandse tuinontwerper die in Zweden een opdracht om een park te ontwerpen kreeg. Deze eer was voor Hans Friese, hij kreeg van niemand minder dan de Zweedse koning opdracht om het Royal Park te ontwerpen en te gaan beheren. Het was alleen wel een tijdje geleden, we hebben het hier over ergens begin zestiende eeuw. Iets later in 1621 kreeg de stad Göteborg, als cadeau vanuit Holland, een scheepslading vol lindenbomen ter gelegenheid van het verkrijgen van stadsrechten voor deze Zweedse stad.

Al vanaf het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw (waarschijnlijk nog wel eerder) zijn een aantal Nederlandse tuinmensen bezig met het ontwikkelen van een nieuwe tuinstijl. De Dutch Wave zoals velen deze stijl/stroming noemen had destijds nog niet deze naam, er was zelfs nog geen naam.

Doordat er voornamelijk met vaste planten wordt gewerkt hadden de Zweden al een toepasselijke naam bedacht: Den Holländska Perennvagen (de Nederlandse vaste planten beweging). Piet Oudolf is een van deze mensen, waarbij hij zowel kweker als ontwerper was. Het Dream Park, met een oppervlakte van 4000 m2 is zijn eerste grootschalige opdracht.

De middelgrote stad Enköping ligt op dezelfde hoogte als de zuidelijke punt van Groenland. Deze locatie vereist een aangepaste plantkeuze. Piet Oudolf laat zich daarom op het gebied van plantkeuze adviseren door Stefan Mattson. Veel van de planten die Piet graag gebruikt komen van de Noord-Amerikaanse prairie maar doordat deze vaak een lange nacht nodig hebben of laat bloeien kunnen zij hier niet worden gebruikt.

Een grote impact op de bezoekers van het park heeft de ‘Salvia rivier‘. Piet Oudolf gebruikte hier drie op elkaar lijkende salvia culivars voor, te weten: Salvia nemorosa ‘Ostfriesland’, ‘Blauhügel’ en ‘Rügen’. Dit zelfde kunstje vakmanschap herhaald hij enkele jaren later in de Lurie Garden in Chicago.

Website